Αρχείο

Archive for Ιουλίου 2012

Όταν φοβάσαι τα παιδιά

23 Ιουλίου, 2012 6 Σχόλια

Όταν φοβάσαι τα παιδιά

τα δέρνεις

τ’ απειλείς

τ’ απομονώνεις

Όταν φοβάσαι τα παιδιά

τα στέλνεις στο σχολείο

στο στρατό

στο αφεντικό

Όταν φοβάσαι τα παιδιά

τα σπουδάζεις

τα παντρεύεις

τα μαντρώνεις

Όταν φοβάσαι τα παιδιά

δεν τα κοιτάς στα μάτια

δεν τους μιλάς

δεν τ’ ακούς

Όταν φοβάσαι τα παιδιά

τα κάνεις σαν εσένα

Short Url: http://wp.me/p2tMSd-3m

Κατηγορίες:Uncategorized

Αναμένοντας το Σεπτέμβρη

23 Ιουλίου, 2012 4 Σχόλια

Όλοι μας περιμένουμε.

Δεν κάνουμε τίποτα άλλο από τα να περιμένουμε.

Η ζωή μας περνάει δίπλα μας, κι εμείς απλά παρατηρούμε την διαδοχή των εικόνων.

Εικόνες όλα γύρω μας.

Εικόνες στα κανάλια, στους δρόμους, στη δουλειά.

Εικόνες ακόμα και στο σπίτι μας.

Απάθεια.

Η αναμονή μας κάνει απαθείς.

Δεν έχουμε πια όρεξη για τίποτα.

Μόνο μια άβολη και απείθαρχη επιθυμία μας απόμεινε.

Μόνο μια ιδέα μας κρατάει ενεργούς.

Είναι σαν να ζούμε για το αύριο.

Μόνο για το αύριο.

Δεν φανταζόμουν ποτέ πως θα την βίωνα τέτοια κατάσταση.

Πέρασα τα σαράντα μέσα σε χίλιες δυσκολίες, χίλιες χαρές, χίλιες λάθος και χίλιες σωστές αποφάσεις.

Καμιά στιγμή όμως δεν κατάφερα να νιώσω την φωτιά τόσο πολύ που είναι σαν να μου καίει τα σωθικά.

Ποτέ πριν δεν είχα αρνηθεί το σήμερα τόσο πολύ που να ‘ναι σαν να μην το ζω.

Ποτέ πριν δεν είχα τόση προσήλωση στο αύριο.

| Σεπτέμβρης. |

Πότε θα έρθει;

Τι θα μας πει;

Ο καιρός είναι φορτισμένος και μυρίζει μπαρούτι

Short Url: http://wp.me/p2tMSd-3f

Η νύχτα που δεν ακολούθησε μια μέρα.

17 Ιουλίου, 2012 Σχολιάστε

Είναι η νύχτα που με τρομάζει.

‘Όχι η νύχτα που διαδέχεται τη μέρα. Όχι.

Η άλλη. Η νύχτα που προηγείται.

Η νύχτα που έρχεται.

Η νύχτα που δεν ακολούθησε μια μέρα.

Μια νύχτα που δεν έχει το λυτρωτικό συναίσθημα του τέλους.

Μια νύχτα που δεν είναι καν μια αρχή.

Δεν είναι πρώτη φορά που έρχεται.

Το συνηθίζει. Και μεις το συνηθίζουμε.

Θα έρθει σύντομα, και το σκοτάδι που κουβαλάει, είναι αδιαπέραστο.

Τόσο απόλυτο που το νιώθεις στο πετσί σου.

Τόσο κενό που κάθε ψίθυρος θυμίζει ουρλιαχτό.

Η νύχτα αυτή είναι γεμάτη με θεριά.

Εικόνες, προβολές ανθρώπων.

Παραμορφωμένες φωνές, λυντζαρισμένα όνειρα, νεκρές επιθυμίες.

Ανίερες σκέψεις, αποκρουστικές οσμές, και οργή,

Μια οργή χωρίς όρια, χωρίς αντικείμενο, χωρίς διέξοδο. Μια οργή σχεδόν λυτρωτική.

Μέσα σε μια τέτοια νύχτα, πάντα, διαχρονικά, γεννιέται η Ιστορία.

Μαμή της το σκοτάδι, τροφός της η οργή.

Η ίδια αυτή η Ιστορία που αφηγούμαστε σαν να ταν παραμύθι, σαν να μην υπήρξε.

Η ίδια αυτή η Ιστορία που μας προσπερνά, που μας ξεφεύγει, που μας ξεχνά όταν την ξεχνάμε.

Μια Ιστορία γεμάτη με πόνο, αίμα, καταπίεση, φόνο, εκμετάλλευση, αδικία, μίσος, πείνα.

Μέσα σε μια τέτοια νύχτα θα πρέπει να διαλέξεις. Θα πρέπει να τη ζήσεις. Να τη βιώσεις.

Μέσα σε μια τέτοια νύχτα θα πρέπει να μάθεις να μην ξεχνάς. Να μην φοβάσαι.

Μόνο αν μάθεις να μην ξεχνάς θα γεννιέται η Ιστορία καινούργια.

Μόνο αν μάθεις να μην φοβάσαι θα φύγει η νύχτα.

Μια τέτοια νύχτα θα πρέπει να διαλέξεις.

Να ζήσεις ή να αφεθείς.

Short Url: http://wp.me/p2tMSd-3a

Οι λύκοι.

16 Ιουλίου, 2012 Σχολιάστε

Αύριο θα έρθουν να με πάρουν.

Δεν ξέρω πόσοι.

Ούτε για που.

Ίσως για πάντα.

.

Όσο θα είναι εδώ, μην κλάψεις.

Έχεις καιρό.

Μην τους τη δώσεις τη χαρά.

Βουρκωμένη μην σε δουν.

.

Μην κλάψεις καθόλου.

 Φρόντισε μόνο τα παιδιά.

Πρέπει να ξέρουν.

Να μην ξεχάσουν.

.

Πες τους με πήρανε οι λύκοι.

Μέσα στη νύχτα, στα κρυφά.

Απ’ τη ντροπή τους.

Απ’ το φόβο τους.

.

Πες τους με πήραν μόνο μου,

Κανείς δεν ήταν δίπλα μου.

Πες τους πως έτσι κάνουν

Οι λύκοι.

.

Πρέπει να ξέρουν.

Να μην ξεχάσουν.

Έναν έναν μας παίρνουν

Οι λύκοι.

.

Αύριο θα έρθουν να με πάρουν.

Δεν ξέρω πόσοι.

Ούτε για που.

Ίσως για πάντα.

Short Url: http://wp.me/p2tMSd-32

Ασυνάρτητα και φωναχτά.

14 Ιουλίου, 2012 Σχολιάστε

Image

Παιδιά, χτυπημένα παιδιά.

Ανοιγμένα κεφάλια, σπασμένα κόκαλα, δάκρυα, αίμα.

Σκισμένες σημαίες, σπασμένα πλακάτ, σκουπίδια, πέτρες, κάμερες.

Οργή, τρόμος, ελπίδα, μέθη.

Καπνός.

Όνειρα ξεσκισμένα, κορμιά ιδρωμένα, φωνές, βρισιές, τραγούδια.

Έλεγχος, περιορισμός, απειλή, καταστολή.

Μοναξιά, απομόνωση, κατάθλιψη. [Αυτοκτονία]

Πόνος.

Προσευχές, παρακάλια, ψευδαισθήσεις, στερεότυπα.

Εκπομπές, αναλύσεις, ειδήσεις, δημοσκοπήσεις, στατιστικές.

Εκλογές.

Ηγέτες, μαριονέτες, σκιές.

Ανεργία, ασθένεια, πείνα, εξαθλίωση.

Έχθρα, μίσος, φανατισμός, εγωισμός.

Υποταγή.

………………………………………

[Τέλος]

………………………………………

Φωτιά.

Αλληλεγγύη, συντροφικότητα, αυτοθυσία.

Ελπίδα, ζωή, χαρά.

Ευτυχία.

Τώρα.

Επανάσταση.

 

Short Url: http://wp.me/p2tMSd-2U

Καλοκαίρι στο ψυγείο

11 Ιουλίου, 2012 2 Σχόλια

Κάνει ζέστη λέμε. Πολύ ζέστη. Ποιος νοιάζεται με τέτοια ζέστη αν μας γαμάνε τη ζωή;

Περάσανε και οι εκλογές. Άντε πάμε γι’ άλλες. Που θα πάει; Θα γαμήσει και ο φτωχός.

Άχρηστοι μαλάκες όλοι οι άλλοι, τίποτα δεν κάνουν πια σωστά. Μπύρες έχει το ψυγείο;

Ανεργία. Μεγάλη ανεργία. Κρίμα. Πάμε για τσίπουρα;

Αδικία. Μεγάλη αδικία. Τι φαΐ έχουμε σήμερα;

Όλοι οι πολιτικοί είναι κλέφτες. Όλοι. Τι θα ψηφίσουμε λέμε;

Πείνα. Συσσίτια. Κάδοι απορριμμάτων. Να δώσουμε τίποτα στον έρανο ρε, Δεν περισσεύει. Μπύρες έχει στο ψυγείο;

Απεργίες. Πορείες. Με τέτοια ζέστη;

Κόμματα, αρχηγοί. Κάτι ξέρουν αυτοί.

Μπύρες έχεις στο ψυγείο;

Σήμερα αυτοκτόνησε ο γείτονας. Κρίμα, Καλός ήταν.

Μπύρες έχει στο ψυγείο;

ΜΠΥΡΕΣ ΕΧΕΙ ΣΤΟ ΨΥΓΕΙΟ;

…………………………………………..

Τελειώσανε.

Μόνο κάτι συνειδήσεις στην κατάψυξη έχουν μείνει.

Short Url: http://wp.me/p2tMSd-2O

Κατηγορίες:Uncategorized

1 Ιουλίου, 2012 Σχολιάστε

Γιατί τα πιο ωραία παραμύθια βγαίνουν απ’ τη ζωή !

//ΠαραλληλοΓράφος//

απο το   Ένας φανταστικός κόσμος θέλει φανταστικές ιδέες.

(γιατί από ρεαλισμό είμαστε χορτάτοι.)

Όλα αρχισαν όταν μια σταγόνα απο μελάνι έπεσε στον απέραντο Χαρτόκοσμο…..

Έιναι η ιστορία του κόσμου των γραμμάτων.Ένα ταξίδι απο το μεγάλο Σπλάτς ως την γραμματική απελευθέρωση,απο την θεωρία του Αριστάιν για τις Ασπρες τρυπες εως την γραφο-μηχανική επανάσταση και την γραφη-ο-κρατια του Καρλ Φαξ.Θα συναντήσουμε τα Μεσα Μαζικής Καλλιγραφίας,τα οποια έντυναν τα ομορφότερα γράμματα με τα χειρότερα ψέματα,τον Γραφοραίο,τους Κεφαλαιοκρατες,που αλυσόδεσαν τα μικρα γραμματάκια σε συλλαβές με την βοήθεια των κομμάτων και τον τοσοδούλη Αλφάδη,με τις ανατρεπτικές ιδέες του…..

Σ’ένα κόσμο πολύ διαφορετικό απο τον δικό μας,μένει να αναρωτηθούμε αν ειναι αυτός ο φανταστικός ή είμαστε εμείς σχεδιάκια στα χέρια του Υποδούρειου Λιππου….. Μένει να το μάθουμε καποια στιγμή…..

Η γάμαδέλτα, μια διαφορετική άλφαβήτα.

(κλίκ)

η εικονογράφηση βασίστηκε σε εικόνες από:
http://www.radicalgraphics.org/
http://www.openclipart.org/
και http://www.yfanet.net/content/category/7  (σελ. 8 &…

Δείτε την αρχική δημοσίευση 77 επιπλέον λέξεις

Κατηγορίες:Uncategorized