Η κορύφωση του δράματος

Και να που σιγά σιγά φτάνουμε στην κορύφωση του δράματος. Όπως κάθε έργο που σέβεται τον εαυτό του, έτσι κι αυτό θα ολοκληρώσει την δραματική του πλοκή, βάση σεναρίου, λίγο πριν το τέλος. Οι θεατές, παρασυρμένοι από τη πλοκή, βυθισμένοι στο συναισθηματικό παραλήρημα των πρωταγωνιστών, παρακολουθούν άναυδοι, αφήνοντας που και που μια μικρή πνιχτή κραυγή έκπληξης ή  έναν αναστεναγμό συμπάθειας.  Κάποιες φορές αποδοκιμάζουν τη στάση του τάδε ή του δείνα πρωταγωνιστή, κάποιες άλλες ταυτίζονται μαζικά με κάποιον άλλον.

Το αξιοπερίεργο σ’ αυτό το έργο είναι μια ιδιότυπη διαδραστικότητα που ενυπάρχει στην πλοκή του, ανάλογα με πια πλευρά του καναπέ κάθεται ο θεατής του. Έτσι, αν κάποιος κάθεται δεξιά αναγνωρίζει θετικές πλευρές στους αντίθετους πρωταγωνιστές από κάποιον που κάθεται στο κέντρο ή αριστερά. Ακόμα πιο ιδιότυπο χαρακτηριστικό είναι που πολλές φορές οι «θέσεις» των πρωταγωνιστών προσαρμόζονται στις αλλαγές θέσης του θεατή.

Άλλο παράδοξο είναι που οι πρωταγωνιστές εναλλάσσονται με κομπάρσους στους ρόλους τους πάλι ανάλογα με τη θέση του θεατή. Έτσι το ρόλο του καλού ή του κακού, αναλαμβάνει η Γερμανία, η Αμερική, η Ρωσία, η Πολιτική, οι Τράπεζες, οι Ψεκασμοί, η Δεξιά, η Αριστερά, ακόμα και οι Νεφελίμ με τους Ελ. Νεοφιλελεύθεροι εναντίον Φιλελεύθερων, Αριστεροί εναντίων Δεξιών, Ευρώ εναντίων Δραχμής και πάει λέγοντας.

Και η κορύφωση, όπως είπαμε στην αρχή, είναι πια κοντά.   Η οθόνη θα σβήσει για λίγο, καθώς οι τίτλοι τέλους θα εξαφανίζονται στη λήθη του σκοταδιού. Ο θεατής, απ’ όπου κι αν κάθεται στον καναπέ του, θα δει για ένα μικρό κλάσμα του χρόνου, την ίδια εικόνα με εκείνη που θα έβλεπε κι απ΄ όποια άλλη θέση κι αν είχε διαλέξει. Θα δει  έκπληκτος την δική του αντανάκλαση στο γυαλί της μαύρης οθόνης. Θα έχει την ευκαιρία να κατανοήσει ότι αυτός είναι ο κεντρικός πρωταγωνιστής, αυτός ο θύτης και το θύμα του δράματος.

Το μόνο σίγουρο, είναι πως αν και τότε δεν σηκωθεί από τον καναπέ, δεν θα έχει άλλη ευκαιρία για πολύ καιρό. Γιατί η οθόνη θα ανάψει πάλι περίλαμπρα. Ένα νέο επεισόδιο της σειράς που παίζονταν θα αρχίσει. Γιατί δεν είναι έργο αυτοτελές, αλλά σήριαλ με ανακυκλούμενο σενάριο. Μια σειρά τρόμου και αποχαύνωσης.

ΥΓ. Δυστυχώς δεν αρκεί να αλλάξεις θέση στο καναπέ. Πρέπει να τον εγκαταλείψεις.

.

.

Short Url: http://wp.me/p2tMSd-5X

Αυτοκριτική

Σέρνεται ανάμεσα μας η διχόνοια, θρεμμένη από το φόβο και τη πίκρα μας, τις αγωνίες και τα αδιέξοδα. Ξεσαλώνει η διχόνοια ανάμεσα μας, κάθε φορά που αφήνουμε το πρόβλημα στα χέρια κάποιου άλλου. Κάθε που η οργή τυφλή μας στρέφει όπου βολεύει. Κάθε που η λογική μας χάνεται, στα βάθη κάποιας πίστης.

Ακόμα και τώρα, που η σφαγή έχει πλέον θεριέψει, τώρα που τα όρνια δεν βαστούν ούτε ώσπου να ξεψυχήσεις παρά εφορμούν με λύσσα στους ετοιμοθάνατους τις σάρκες να ξεσκίσουν, ακόμα και τώρα που η ανθρώπινη ζωή έχασε κάθε αξία, εμείς πιστοί εραστές, σέρνουμε τη διχόνοια μεταξύ μας, σαν λάφυρο, σαν διέξοδο, σαν ερωμένη.

Μας χλευάζει η Ιστορία, μας κουνά το δάχτυλο. Μας χλευάζει και το μέλλον που τόσο έχουμε ξεχάσει. Μας χλευάζουν και τα παιδιά, άφωνα, άπρακτα, αθώα. Μας χλευάζουν με τη παρουσία τους. Μα πάνω απ’ όλα μας χλευάζει η πραγματικότητα.

Αχ, πόσο εύκολο είναι πια να διαφωνείς, πόσο απλό να κρίνεις. Καλό, δε λέω, και χρήσιμο. Ποτέ δεν βλάπτει η κριτική, ποτέ δεν βλάπτει η σκέψη. Μα να την κάνουμε κι εμείς, στον εαυτό μας πρώτα. Να δούμε πότε χάσαμε το χέρι που κρατούσαμε, πότε πάψαμε να βλέπουμε τον δίπλα μας στα μάτια, πότε ρωτήσαμε απλά ένα «αντέχεις»;

Οι μεν είναι χαζοί και βολεμένοι, οι άλλοι συντεχνία, οι τρίτοι πάλι είναι εχθροί γιατί μας λεν αλήθειες. Άλλοι δεν έχουν το Θεό που εμείς μάθαμε να προσκυνάμε, άλλοι ιδέες έχουν που πονούν άμα τις αναλύσεις. Άλλοι είναι γραφικοί και άλλοι πίσω, άλλοι συγκρουσιακοί και άλλοι φοβισμένοι. Σωστά. Ε, ναι λοιπόν. Σωστά είναι όλα αυτά. Σωστό είναι όμως κι ένα ακόμα. Όλοι μας είμαστε νεκροί, μονάδες σε απολογισμούς, ψηφία σε στατιστικές, κουφάρια. Όλοι είμαστε μόνοι μας και λίγοι και δειλοί και ψεύτες.

Γιατί η μεγαλύτερη τόλμη, η μεγαλύτερη δύναμη, η μεγαλύτερη αλήθεια  είναι η Αγάπη, η Αλληλεγγύη, και η Αξιοπρέπεια.

.

.

Short Url: http://wp.me/p2tMSd-5S

Νεκροί

Νεκροί

δεν πέρασε πολύς καιρός από τότε που μας προετοίμαζαν για έναν εργαζόμενο ανά οικογένεια

τώρα, μας ετοιμάζουν για το ένας νεκρός ανά οικογένεια

βάλαμε αξία στα πράγματα και τα χάσαμε όλα

βάλαμε αξία στην αξιοπρέπεια και μας την τσαλαπάτησαν

βάλαμε αξία στην ζωή, και θερίζουμε νεκρούς

γιατί ότι έχει αξία, είναι εμπορεύσιμο, διαπραγματεύσιμο

έτσι και η ζωή μας

ακόμα ένα εμπόρευμα στο βωμό του κέρδους

σφάγια γίναμε, σε μια αγορά δύναμης

κοπάδια κρέατος

αγέλες

κι εμείς περιφέρουμε τα άδεια μας κουφάρια

ντυμένα με πολύχρωμες δικαιολογίες

αρωματισμένα με την δυσωδία του φόβου μας

επιδεικνύοντας την πρόδηλη ανεπάρκεια μας

κινούμενες διαφημίσεις επιθυμιών

νεκρικές πομπές ημιθανών

διθυραμβικές κραυγές επιθανάτιων ρόγχων

κι άλλοι νεκροί

νεκροί παντού

σκυλεμένοι

.

Short Url: http://wp.me/p2tMSd-5N